Κυριακή 21 Ιουλίου 2019

02-04-2019 Jandek, Bush Hall, UK

Είναι οι φορές που τα συναισθήματα αρνούνται να καταγραφούν. Ο αντιπρόσωπος της Corwood Industries μας γέμισε με τέτοιες σαράντα χρόνια τώρα. Από τις στιγμές που λάμβανες ένα φάκελο με την χειρόγραφη διεύθυνσή σου, μέχρι τώρα, που βρέθηκες σε ένα χώρο, μίλια μακριά, μαζί με 30 ακόμα "περίεργους" να ακούσεις-δεις-βιώσεις ζωντανά τον Jandek. Ή καλύτερα το φαινόμενο πίσω από την μαυροφορεμένη φιγούρα με το στρογγυλό καπέλο.

To "Kooken" που προηγήθηκε ήταν ένα ακόμα σημάδι ότι με τον πιο ιδιόμορφο τρόπο ο Jandek αφήνει να βιογραφηθεί το τώρα του. Τραβηγμένο στο χέρι (αυτό σημαίνει σαν να έφτιαχνε την πρώτη του ταινία ο μικρός αδερφός σου), δείχνει τον ίδιο να περπατάει στους δρόμους της γειτονιάς του με μια νεαρή δημοσιογράφο ή απλά φίλη. Δεν θα μιλήσει για τα επτά μυθιστορήματα που απορρίφτηκαν από δεκάδες εκδοτικούς οίκους, ούτε για τις περισσότερες από 60 κυκλοφορίες του στην δική του δισκογραφική εταιρεία. Δεν θα αναφερθεί στην μανία του να καταγράφει τις ζωντανές του εμφανίσεις, στην τεράστια παραγωγικότητα, στους σκοτεινούς κι ακαταλαβίστικους στίχους του, στον κ. Smith που κάνει όλη την επικοινωνία και του μοιάζει τρομερά, στις φωτογραφίες των εξώφυλλων του, ούτε γιατί αποφάσισε να εμφανιστεί ζωντανά για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2004 στη Σκωτία (με τη συνοδεία του Richard Youngs). 

Η προσωπική μου σχέση ξεκινάει τη δεκαετία του '80. Πριν την αναφορά του ονόματός του από τον Kurt Cobain, πριν την αγόρευσή του σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ονόματα από το Spin, πριν δημιουργηθεί το fan-site με όλους τους στίχους του, πριν το ιντερνετικό κατάλογο, πριν τα κινητά, πριν το γρήγορο ίντερνετ, τότε που το Houston δεν ήταν δίσκος των Charalambides αλλά η λέξη που προλόγιζε την πρόταση: "We have a problem"!


Δεν κατάφερα να προλάβω εισιτήριο τον Απρίλιο του 2013 ούτε να τον δω ζωντανά στο τριήμερο το Φεβρουάριο του 2014 στο Cafe Oto παρόλο που βρισκόμουν στο Λονδίνο, οπότε το Bush Hall τον Οκτώβρη του 2019 ήταν η ιδανική στιγμή για την πρώτη μου φορά, μετά από τόσα χρόνια φιλίας! Μετά από πέντε χρόνια κυκλοφόρησε και ο πρώτους του δίσκος με όχι ζωντανές ηχογραφήσεις, οπότε στο σκοτεινό κι επιβλητικό μπλε φόντο του Bush Hall κάπου πάνω από το Hammersmith ήρθε η ώρα για τον κύριο Smith.

Ζωντανό!


Είναι η εκκεντρική φιγούρα που περίμενες να δεις, μυστήριος κι απόμακρος, πως αλλιώς φανταζόσουν κάποιον που βγάζει τον πρώτο του δίσκο το 1978 στη δική του εταιρεία με πρώτο νούμερο το 0739 και πλησιάζει πια σήμερα τις εκατό κυκλοφορίες με την ίδια αισθητική εξώφυλλων! 


02-07-2018 Jack White, Amsterdam NL

Κάτσε, τι εννοεί χωρίς κινητά;
Ποιος θα μου απαγορέψει να έχω το κινητό μου;
Να αποθανατίσω αυτές τις στιγμές; Αφού το πλήρωσα.
Δεν συμφωνώ.


Έλεγχος απόλυτα τυπικός στην είσοδο και θήκες κλειδωμένες που καλύπτουν τα κινητά. Στην αρένα μπορείς να δεις μπροστά σου πάνω από τα κεφάλια. Καμιά οθόνη δεν σε αποσπά. Η σκηνή λουσμένη στο μπλε χρώμα που ασπάζεται ο Jack για τα προσωπικά του πονήματα. Όταν τελειώνει, αν σκεφτείς αντικειμενικά αντιλαμβάνεσαι ότι το απόλαυσες διαφορετικά. Δεν έψαχνες τις τσέπες σου, δεν σε ενδιέφερε να αποθανατίσεις τίποτα. Απλά το έζησες. Πόσες ευκαιρίες είχες ή θα έχεις να δεις τον μεγαλύτερο σήμερα κιθαρίστα και συνθέτη στην παγκόσμια ροκ σκηνή; Ε, δεν άξιζε να μην τσεκάρεις τα όχι και τόσο σημαντικά μηνύματα και posts σου; Με το παραπάνω!

Η setlist; Μα δεν μπορείς να το ψάξεις αυτό; Ίσως θες να διαβάσεις πόσα τραγούδια της εποχής των White Stripes ερμήνευσε; Dead Leaves and the Dirty Ground, Hotel Yorba, Fell in Love with a Girl, You don't Know What Love is, I'm Slowly Turning into You, Seven Nation Army (για το τέλος) κι ένα πανέξυπνο πέρασμα όπως το συνηθίζει, αυτή τη φορά από τα I Think I Smell a Rat και The Big Three Killed my Baby. Φυσικά Jack White = The White Stripes + The Dead Weather + The Raconteurs, οπότε και με σειρά που θα ασχοληθεί με τα άλλα δύο συγκροτήματά του έπαιξε I Cut Like a Buffalo και Steady, as She Goes.

Μία συναυλία που θα θυμάσαι. Σε έναν συναυλιακό χώρο αψεγάδιαστο (AFAS), με κοινό διψασμένο αφού ο Jack επισκέπτεται ανά 4ετία την Ευρώπη πια. Χωρίς αξιόλογο support (δεν θέλω να το σχολιάσω αυτό) και ναι... χωρίς κινητά. Ένιωσες κι εσύ λίγο σαν τον Jack, έτσι δεν είναι;


Σάββατο 20 Ιουλίου 2019

02-04-2019 Jandek


13-07-2019 Slayer


αυτό ήταν το τέλος, ολόκληρης της εποχής μας

τι κι αν πολλοί τους είδαν για πρώτη φορά;
όλοι τους είδαμε για τελευταία φορά.